بسم الله الرحمن الرحیم

گویند به دلربایی وجذابیت صدای داوود <ع > صدا و آوازی نیست ، به قدری آواز او دلربا و دلنشین و موزون بود که هرکس می شنید در جای خود میخکوب می شد . از شنیدن آواز او ماهیان در دریا خیره می ماندند و از شنا باز می ایستادند ، پرندگان از پرواز باز می ماندند و در پشت پنجره اش جمع می شدند وبه آن گوش می دادند .حال هرکس در دنیا گوشش از غنا و آهنگ و موسیقی حرام پر نباشد ، فردای قیامت این آواز دلربا را خواهد شنید ، اما کسی که دائم گوشش را عادت  داده به غنا و آهنگ حرام ، کمترین عقوبتش این است که فردا از شنیدن آن صدای دلنواز و زیبا محروم می ماند. منظور از موسیقی حرام ، آن نوع از موسیقی است که کلا تو را از یاد خدا و آخرت می اندازد .< اتفاقا اکثریت به همین انگیزه به آن رو می آورند که ساعاتی در خیالات واوهام خود غرق باشند تا  دقایقی در خود فراموشی بسر ببرند >،وتو چه میدانی که تن دادن به این خوشی ولذت کاذبانه و زود گذر وهمی تا چه اندازه روح و جانت را از حیات طیبه دور می کند به طوری که بعد از پایان این گوش دادن هیچ رشد و بالندگی در جانت نمی بینی و این رفته رفته تو را از حقیقت درونت دور می کند و هر روز اشتیاقت به آن زیاد شده و ترک آن برایت عذاب می شود و همچنان در غفلت عمر می گذرانی و هر روز از خود <خود عالی > بیشتر فاصله می گیری  واز خود بیگانه وسر گشته  همچنان حیرانی !  تا آنکه با این سرگشتگی به عالم بالا منتقل می شوی و   ندای واحسرتا داری  ، لیکن چه سود ؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: